Ως οστεοπόρωση ορίζουμε την μείωση της οστικής πυκνότητας σαν αποτέλεσμα της διαταραχής της ισορροπίας οστεοβλαστών και οστεοκλαστών. Είναι συχνότερη στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνισή της είναι η έλλειψη οιστρογόνων, το κάπνισμα, το αλκοόλ η ανεπαρκής διατροφή καθώς και η χρήση κορτικοστεροειδών.

Η οστεοπόρωση αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης κατάγματος ακόμα και από τραυματισμούς χαμηλής ενέργειας. Πιο συχνά είναι τα κατάγματα του ισχίου, της σπονδυλικής στήλης και της πηχεοκαρπικής. Η διάγνωση της νόσου στηρίζεται στον προσδιορισμό της οστικής πυκνότητας.

Για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης, πέρα από τα γενικά μέτρα αντιμετώπισης όπως είναι η βελτίωση του τρόπου ζωής και η επαρκής χορήγηση ασβεστίου και βιταμίνης D, υπάρχει διαθέσιμος και ένας μεγάλος αριθμός ειδικών φαρμακευτικών σκευασμάτων, με ποικίλους μηχανισμούς δράσης, η χρησιμοποίηση των οποίων θα πρέπει να εξατομικεύεται με βάση τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς.